Η τηλεόραση



Το να'χουμε ταράνδους μες στα σπίτια μας δεν πήγαινε.
Θα μούγκριζαν
μέσα στον ύπνο μας, θα κόπριζαν
πάνω στα έπιπλά μας και προπάντων
μ'εκείνα τα πελώρια κέρατά τους θα ξέσχιζαν τις κουρτίνες μας,
θα γκρέμιζαν
τ'αγάλματα μας, τα βιβλια μας, τα πιάτα μας. Δεν πήγαινε.
Ομως η τηλεόραση, τι ζώο!
Εχει τα σιδερένια κέρατά της στην ταράτσα ενώ ήσυχη
κάθεται στο σαλόνι μας και μόνο
αν βάλουμε στην πρίζα τον ομφάλιο λώρο της ξυπνά.
Ησυχο ζώο. Και τι όμορφο. 
Μοιάζει με έντομο πελώριο, αστρικό.
Μοιάζει με τον πλανητικό προπάππο μας, τον Βεελζεβούλ
πούλεγε ιστορίες κι αποκοιμιόμασταν.

Γιάννης Υφαντής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου