ΟΝΕΙΡΟ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΝΕΙΡΟ

Το φιλί στα μάτια το ένα
Δέξου! Φεύγω από σένα.
Μα άσε με να σου το πώ-
Έχεις δίκιο, είναι σωστό, όταν λες:
Κι αν η ελπίδα έχει χαθεί
Σ’ ένα βράδυ ή ένα πρωί,
Μέσα σ’ όνειρο ή σκιά,
Είν’ λιγότερο μακρυά;
Ό,τι είμαστε ή είναι
Όνειρο σε όνειρο είναι.


Στέκομαι εδώ σ’ αυτή
Την τρικυμισμένη ακτή
Και κρατώ στα δάχτυλά μου
Λίγους κόκκους χρυσής άμμου –
Πόσο λίγοι! Κι όμως πώς
Τους τραβάει ο βυθός
Καθώς κλαίω! Κι όλο κλαίω!
Ώ Θεέ μου! Να κρατήσω δεν μπορώ
Μ’ ένα σφίξιμο γερό, ένα-δυό;
Ώ Θεέ μου! έναν κόκκο να τον σώσω δεν μπορώ,
Έναν, έστω απ’ τ’ αλύπητο το κύμα αυτό το δυνατό;
Ό,τι νομίζουμε πως είμαστε ή είναι
Μόνο ένα όνειρο μέσα σε όνειρο είναι;


Edgar Allan Poe