Ποτέ δεν αγαπάμε κανέναν. Αγαπάμε αποκλειστικά την εικόνα που διαμορφώνουμε για κάποιον.
Αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας κατασκευή, στην ουσία δεν αγαπάμε παρά τον εαυτό μας.
Αυτό επαληθεύεται σε όλη την κλίμακα των συναισθημάτων. Στον σωματικό έρωτα αναζητούμε την ηδονή μας με τη μεσολάβηση ενός ξένου κορμιού. Στον έρωτα που διακρίνεται από την σεξουαλική πράξη, αναζητούμε την ικανοποίησή μας με τη μεσολάβηση μιας δικής μας ιδέας που έχουμε σχηματίσει για κάποιον. Ο αυνανιστής, αν και κοινωνικά απόβλητος, είναι για την ακρίβεια η τέλεια έκφραση της ερωτικής λογικής. Είναι ο μόνος που δεν εξαπατά κανέναν, ούτε τον εαυτό του ούτε άλλον.
Οι σχέσεις ανάμεσα σε μια ψυχή και μια άλλη, μέσα από πράγματα τόσο αμφίβολα και αποκλίνοντα όσο οι λέξεις που χρησιμοποιούμε και οι κινήσεις που κάνουμε, είναι ένα ζήτημα μιας πολυπλοκότητας παράξενης. Μέσα στην ίδια την τέχνη της γνωριμίας δεν αναγνωριζόμαστε. Λένε κι οι δυο "σ'αγαπώ" ή το σκέφονται και το νιώθουν αμοιβαία, κι ο καθένας εκφράζει μια έννοια διαφορετική, μια ζωή διαφορετική, κι ίσως ακόμη ένα χρώμα ή ένα άρωμα διαφορετικό, μέσα σ'αυτό το αφηρημένο άθροισμα εντυπώσεων που αποτελεί τη δραστηριότητα της ψυχής.
Φερναντο Πεσσοα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου