Πριν ένα μήνα περίπου η εφημερίδα EL PAIS δημοσίευσε μία ανέκδοτη επιστολή του Federico Garcia Lorca προς την οικογένειά του την περίοδο που βρισκόταν στο Φοιτητικό Οικοτροφείο. Η επιστολή αναφέρει τα εξής:
Αγαπημένοι μου γονείς και αδέρφια:
Δεν μπορείτε να φανταστείτε την μεγάλη πίεση που μου προξένησε η είδηση του θανάτου της καημένης θείας Ροσάριο! Τί κρίμα! Έγραψα στον θείο Λουίς ένα γράμμα λέγοντάς του ότι πρέπει να κάνει κουράγιο γιατί η ζωή συνεχίζεται και δεν μπορεί να μείνει στα μισά του δρόμου. Με λύπησαν πολύ αυτός και η Δόνια Αμαδόρα τόσο γλυκιά και τόσο δυστυχισμένη, έπειτα τα παιδιά αν και είναι τώρα απελπισμένα, έχουν πολλή ζωή μπροστά. Όμως πάμε παρακάτω.
Ήμουν μια μέρα στο κρεβάτι επειδή η είδηση μου προξένησε μια μεγάλη πίεση, αλλά είμαι ήδη καλά δόξα τω Θεώ κι ελπίζω κι εσείς να είστε το ίδιο. Να μη μιλάτε μπροστά στην Ιζαμπελίτα γι αυτά τα πράγματα και όταν είναι αυτή να μην είστε θλιμμένοι επειδή είναι μικρούλα και δεν είναι σωστό να της λέτε πράγματα θλιμμένα και πικρά. Ο μπαμπάς δόξα τω Θεώ είναι καλύτερα και είναι ανάγκη να μην πιέζεται πολύ και να αποσπάται. Δεν υπάρχει καλύτερο φάρμακο! Έχουμε μια οικογένεια πολύ μεγάλη και πρέπει να υπάρχει ηρεμία, δεν υπάρχει καλύτερο φάρμακο.
Ξέρω ότι εσείς έχετε υποφέρει αρκετά γιατί τα πράγματα δεν ήταν εύκολα όμως τώρα πρέπει να τακτοποιηθεί η ζωή.
Το γράμμα που μου έγραψε ο Πακίτο ήταν ένα τρομερά δυσάρεστο γεγονός για μένα επειδή όλες οι ειδήσεις ήταν φοβερές. Με λύπησαν πάρα πολύ και με λυπούν αν και είμαι ήδη αρκετά ψύχραιμος.
Ο Δον Αλμπέρτο ο πρόεδρος του Οικοτροφείου θέλει να με κρατήσει αυτά τα Χριστούγεννα εδώ για να βοηθήσω σε διάφορα θέματα αλλά εγώ δεν του είπα τίποτα γιατί ξέρω ότι εσείς με χρειάζεστε... αλλά για το Θεό σας εκλιπαρώ να μην είσαστε θλιμμένοι όταν έρθω.
Θα πάω αμέσως να στείλω τα χρήματα του τρένου και έρχομαι αμέσως.
Το βιβλίο μου παραδόθηκε.
Γράψτε μου αμέσως.
Αντίο φιλιά σε όλους και αγκαλιές σε όλους από τον Φεντερίκο σας
Πώς πάει η Μερθέντες;
Ελπίζω οι μικρές θα συνεχίσουν το μάθημά τους στο πιάνο μη διαπράξετε το σφάλμα να το διακόψουν και να θεωρήσουν τη μουσική σαν μια διασκέδαση.
Πρωτότυπη επιστολή :
Queridísimos padres y hermanos:
No os podéis imaginar la gran impresión que me ha causado la noticia de la muerte de la pobre tía Rosario ¡qué lástima! A tío Luis le he escrito una carta diciéndole que tiene que animarse pues la vida sigue y no se puede uno detener en la mitad del camino. Me dan gran pena él y Doña Amadora tan dulce y tan desgraciada pues los hijos aunque estén ahora desesperados tienen mucha vida por delante, ¡pero ellos!......
Estuve un día en cama pues me produjo la noticia una gran impresión, ya estoy gracias a Dios tranquilo y yo espero que vosotros lo estaréis igualmente. Que no hablen delante de Isabelita de estas cosas y que cuando esté ella no estéis tristes pues es una niña y no está bien que pudiendo le deis ratos tristes y amargos. Papá que gracias a Dios está mejor es necesario que no se impresione demasiado y se distraiga ¡no hay más remedio! Tenemos una familia muy larga y hay que echar calma, no hay mas remedio.
Yo sé que vosotros habéis sufrido bastante porque la cosa no es para menos pero ahora hay que normalizar la vida.
La carta que me escribió Paquito fue un terrible mal rato para mi pues todas las noticias eran imponentes. He estado tristísimo y lo estoy aunque ya naturalmente sereno.
Don Alberto el presidente de la Residencia quiere que me quede estas navidades aquí para ayudar en muchos asuntos pero yo le he dicho nada porque se que vosotros me necesitaís….pero por Dios os suplico que no os pongáis muy tristes cuando vaya.
Me iré enseguida enviadme el dinero del tren y enseguida me marcho.
Mi libro esta entregado.
Escribidme enseguida.
Adiós besos a todos y abrazos a todos de vuestro Federico
¿Cómo sigue Mercedes?
Espero que las niñas continuarán su lección de piano no incurráis en la barbaridad de suspenderla y considerar la música como una diversión.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου