Ο κόσμος φαίνεται να τρελαίνεται κάθε μέρα και περισσότερο. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει και όλα είναι άνω-κάτω και μπερδεμένα. Έτσι λένε οι εφημερίδες. Είναι αυτή η αλήθεια; Και αν ναι, υπάρχει κάποια έμφυτη ισορροπία στη ζωή που να κρατά σταθερά τα πάντα;
-Ο κόσμος είναι ο ίδιος… πάντοτε ήταν ο ίδιος, αναποδογυρισμένος, τρελός, παρανοϊκός. Για την ακρίβεια, μόνο ένα καινούργιο πράγμα έχει συμβεί στον κόσμο, δηλαδή η επίγνωση τού ότι είμαστε τρελοί, του ότι είμαστε αναποδογυρισμένοι, του ότι κάποιο βασικό σφάλμα έχουμε. Και είναι μεγάλη ευλογία αυτή η επίγνωση. Φυσικά είναι μόνο η αρχή, μόνο το αλφαβητάριο μιας μακράς διαδικασίας, ένας απλός σπόρος, που κυοφορεί όμως πάρα πολλά. Ο κόσμος δεν είχε ποτέ τόση επίγνωση των παρανοϊκών του τρόπων όση έχει σήμερα. Πάντα ίδιος ήταν. Μέσα σε τρεις χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος έχει κάνει πέντε χιλιάδες πολέμους .
Μπορείς να πεις ότι είναι λογική αυτή η ανθρωπότητα; Δεν θυμάται κανείς καμιά εποχή στην ανθρώπινη ιστορία που να μην κατέστρεφαν οι άνθρωποι ο ένας τον άλλο, είτε στο όνομα της θρησκείας, είτε στο όνομα του Θεού, είτε ακόμη και στο όνομα της ειρήνης, της ανθρωπότητας, της παγκόσμιας αδελφότητας. Μεγάλες λέξεις που κρύβουν κάποια άσχημη πραγματικότητα! Οι Χριστιανοί σκοτώνουν τους Μωαμεθανούς, οι Μωαμεθανοί σκοτώνουν τους Χριστιανούς, οι Μωαμεθανοί σκοτώνουν τους Ινδουιστές, οι Ινδουιστές σκοτώνουν τους Μωαμεθανούς. Οι πολιτικές ιδεολογίες, οι θρησκευτικές ιδεολογίες, οι φιλοσοφικές ιδεολογίες, αποτελούν μια απλή πρόσοψη για τον φόνο…για να σκοτώνεις με δικαιολογημένο τρόπο.
Και όλες αυτές οι θρησκείες υπόσχονταν στους ανθρώπους, “Αν πεθάνεις με θρησκευτικό τρόπο, είναι απόλυτα βέβαιος για σένα ο παράδεισος. Δεν είναι αμαρτία να σκοτώνεις στον πόλεμο… είναι μεγάλη αρετή να σε σκοτώσουν στον πόλεμο.” Πρόκειται για σκέτη ανοησία! Έχει όμως μπει βαθιά μέσα στο αίμα ο προγραμματισμός δέκα χιλιάδων χρόνων, έχει μπει βαθιά μέσα στα κόκαλα, μέσα στο ίδιο το μεδούλι της ανθρωπότητας. Κάθε θρησκεία, κάθε χώρα, κάθε φυλή υποστήριζε, “Είμαστε ο εκλεκτός λαός τού Θεού. Είμαστε ανώτεροι… όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροι από εμάς…''
Είναι παραφροσύνη αυτό, και εξαιτίας της έχουν υποφέρει οι πάντες.
Οι Εβραίοι έχουν υποφέρει εξαιρετικά για μια και μόνη κουταμάρα που έκαναν: την ιδέα ότι, “Είμαστε ο εκλεκτός λαός του Θεού.”
Μόλις σου έρθει η ιδέα ότι είσαι ο εκλεκτός λαός του Θεού, τότε δεν μπορούν να σε συγχωρήσουν οι άλλοι, γιατί και αυτοί είναι εκλεκτός λαός τού Θεού, και πώς θα κριθεί αυτό; Κανένα επιχείρημα δεν μπορεί να οδηγήσει σε συμπέρασμα, και κανείς δεν ξέρει πού κρύβεται ο Θεός, κι έτσι ούτε κι εκείνον δεν μπορείς να τον ρωτήσεις… δεν μπορείς να τον φέρεις ως μάρτυρα στο δικαστήριο. Έτσι μόνο το σπαθί θα κρίνει. Όποιος είναι ισχυρός θα έχει δίκιο. Η ισχύς είχε πάντα δίκιο. Οι Εβραίοι υπέφεραν πραγματικά επί αιώνες, αλλά τα βάσανα δεν τους άλλαξαν. Τους έχουν μάλιστα δυναμώσει την ιδέα ότι είναι αυτοί ο εκλεκτός λαός του Θεού. Οι ίδιοι άνθρωποι που τους λένε, “Είστε ο εκλεκτός λαός,” τους λένε επίσης ότι ο εκλεκτός λαός πρέπει να περάσει από πολλές δοκιμασίες, από πολλές φωτιές για να αποδείξει την αξία του. Έχω ακούσει για κάποιον γέρο ραβίνο, θα πρέπει να ήταν πολύ λογικός άνθρωπος, που προσευχόταν στο Θεό. Προσευχόταν επί πολλά χρόνια και δεν ζητούσε ποτέ τίποτα… και ξέρεις, η προσευχή είναι ένα είδος γκρίνιας: γκρινιάζεις κάθε μέρα στο Θεό, πρωί, απόγευμα, βράδυ, νύχτα, πέντε φορές κάθε μέρα. Θα πρέπει να έχει αρχίσει να κουράζεται ο Θεός, να βαριέται πάρα πολύ…
Και ο ραβίνος δεν ζητούσε τίποτα: διαφορετικά υπήρχε η διέξοδος. Αν είχε ζητήσει κάτι, θα του το είχε δώσει και θα είχε πει στον ραβίνο, “Και τώρα χάσου!” Αλλά δεν ζητούσε τίποτα, απλώς προσευχόταν. Τελικά τον ρώτησε ο Θεός, “Γιατί με βασανίζεις συνεχώς; Τι θέλεις;” Και ο γέρος ραβίνος είπε, “Ένα μόνο πράγμα. Δεν ήρθε πια ο καιρός να διαλέξεις κάποιον άλλο λαό; Σε παρακαλώ, κάνε κάποιον άλλο λαό τον εκλεκτό σου λαό. Εμείς έχουμε υποφέρει αρκετά!”
Δεν συμβαίνει μόνο με τους Χριστιανούς όμως αυτό, ή με τους Εβραίους, τους Μωαμεθανούς και τους Ινδουιστές.. συμβαίνει ακριβώς το ίδιο με όλους τους ανθρώπους που έχουν υπάρξει ως τώρα. Το φυλετικό εγώ, το θρησκευτικό εγώ, το πνευματικό εγώ, είναι πολύ πιο επικίνδυνο από το ατομικό εγώ, γιατί το ατομικό εγώ είναι απτό. Μπορείς και το βλέπεις, όλοι μπορούν και το βλέπουν, είναι πολύ φανερό στην επιφάνεια.
Όταν όμως το εγώ γίνεται φυλετικό, “Ο Ινδουισμός είναι σπουδαίος,” δεν νομίζεις ότι ισχυρίζεσαι κάτι για τον εαυτό σου. Ισχυρίζεσαι κάτι έμμεσα, “Είμαι σπουδαίος γιατί είμαι Ινδουιστής, και ο Ινδουισμός είναι σπουδαίος.” Είναι έμμεσος αυτός ο τρόπος, λεπτός τρόπος, πονηρός: “Είμαι σπουδαίος γιατί είμαι Γιαπωνέζος, γιατί οι Γιαπωνέζοι είναι κατευθείαν απόγονοι του θεού ήλιου”. Ή, “Είμαι Κινέζος και οι Κινέζοι είναι οι πιο πολιτισμένοι άνθρωποι, οι πιο καλλιεργημένοι.
Όταν έφτασαν στην Κίνα οι Δυτικοί για πρώτη φορά, βλέποντας τους Κινέζους έβαλαν τα γέλια. Τους φαίνονταν μάλλον σαν καρικατούρες… πιο πολύ σαν γελοιογραφίες παρά σαν άνθρωποι… μόνο τέσσερεις-πέντε τρίχες να εξέχουν από το πρόσωπό σου και αυτή είναι όλη κι όλη η γενειάδα σου! Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Οι πρώτοι Ευρωπαίοι έγραψαν στο ημερολόγιό τους, “Φαίνεται ότι έχουμε ανακαλύψει τον συνδετικό κρίκο που έλειπε μεταξύ πιθήκου και ανθρώπου.” Και τι έγραφαν οι Κινέζοι στα ημερολόγιά τους;
Ακόμη κι ο αυτοκράτορας της Κίνας ενδιαφερόταν πολύ να δει τους Ευρωπαίους, γιατί είχε ακούσει πολλές ιστορίες γι΄ αυτούς. Τους κάλεσε στην αυλή του, όχι γιατί σεβόταν τους Ευρωπαίους, αλλά για να δει απλώς τι είδους άνθρωποι ήταν. Ποτέ προηγουμένως…! Και δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια του… άρχισε να γελάει όταν είδε τους Ευρωπαίους. Οι Ευρωπαίοι βρέθηκαν σε μεγάλη αμηχανία: “Γιατί γελάει; ”Τους είπαν, “Με αυτό τον τρόπο δείχνει εκτίμηση. Πάντοτε γελάει, διασκεδάζει… με αυτό τον τρόπο καλωσορίζει τους επισκέπτες.” Αλλά η πραγματικότητα ήταν ότι δεν μπορούσε να πιστέψει πως επρόκειτο για ανθρώπινα πλάσματα!
Ρώτησε τους ανθρώπους του, “Τους φέρατε από τις ζούγκλες της Αφρικής; Μοιάζουν με μαϊμούδες!” Έτσι λειτουργεί το εγώ: τον άλλο τον κατεβάζεις πάντα στο χαμηλότερο δυνατό σημείο. Και σε σύγκριση με τον άλλο, ανεβάζεις πιο ψηλά τον εαυτό σου. Λες, “Ο κόσμος φαίνεται να τρελαίνεται κάθε μέρα και περισσότερο.” Δεν είναι σωστό αυτό… πάντοτε έτσι ήταν.
Ένα μόνο καινούργιο πράγμα συμβαίνει, και αποτελεί ευλογία, και καθόλου κατάρα. Για πρώτη φορά στην όλη ιστορία της ανθρωπότητας, λίγοι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ο τρόπος που έχουμε υπάρξει έως τώρα είναι κατά κάποιο τρόπο λάθος… λείπει κάτι βασικό από τα ίδια μας τα θεμέλια.
Υπάρχει κάτι που δεν μας επιτρέπει να μεγαλώσουμε και να γίνουμε λογικά ανθρώπινα όντα. Μέσα στον ίδιο τον προγραμματισμό μας υπάρχουν οι σπόροι της παραφροσύνης. Κάθε παιδί γεννιέται υγειές διανοητικά και μετά, σιγά-σιγά, το εκπολιτίζουμε… το ονομάζουμε αυτό διαδικασία εκπολιτισμού. Το προετοιμάζουμε να γίνει μέλος τού μεγάλου πολιτισμού, της μεγάλης εκκλησίας, της μεγάλης χώρας στην οποία ανήκουμε.
Η όλη πολιτική μας είναι ανόητη, κι έπειτα γίνεται ανόητο κι εκείνο. Η όλη μας παιδεία είναι άσχημη. Η πολιτική μας δεν σημαίνει τίποτε άλλο από φιλοδοξία, σκέτη φιλοδοξία, φιλοδοξία για την εξουσία. Και μόνο το κατώτερο είδος ανθρώπων δείχνουν ενδιαφέρον για την εξουσία. Μόνο οι άνθρωποι που υποφέρουν από κάποιο βαθύ σύμπλεγμα κατωτερότητας γίνονται πολιτικοί. Θέλουν να αποδείξουν ότι δεν είναι κατώτεροι… θέλουν να το αποδείξουν στους άλλους, θέλουν να το αποδείξουν στον εαυτό τους, ότι δεν είναι κατώτεροι, ότι είναι ανώτεροι.
Αλλά για ποιό λόγο να το αποδείξεις, αν είσαι ανώτερος; Ο ανώτερος άνθρωπος δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτα, είναι πολύ άνετος με την ανωτερότητά του. Αυτό ακριβώς λέει ο Λάο Τσου: ο ανώτερος άνθρωπος δεν έχει καν επίγνωση της ανωτερότητάς του… δεν υπάρχει κανείς απολύτως λόγος.
Μόνο ο άρρωστος άνθρωπος αρχίζει να σκέφτεται την υγεία… ο υγιής άνθρωπος δεν σκέφτεται ποτέ την υγεία. Ο υγιής άνθρωπος δεν είναι νευρικός ως προς την υγεία του… μόνο ο άρρωστος, όχι ο υγιής. Ο όμορφος άνθρωπος, ο πραγματικά όμορφος άνθρωπος, δεν έχει νευρικότητα ως προς την ομορφιά του. Μόνο ο άσχημος άνθρωπος ανησυχεί συνεχώς και κάνει κάθε προσπάθεια να αποδείξει ότι δεν συμβαίνει έτσι.
Για την ακρίβεια, αποδεικνύοντας στους άλλους ότι, “Δεν είμαι κατώτερος, δεν είμαι άσχημος,” προσπαθεί να το αποδείξει στον εαυτό του. Οι άλλοι λειτουργούν ως καθρέφτης. Αν μπορούν να πουν οι άλλοι, “Ναι, είσαι σπουδαίος ”.Θα το πουν όμως μόνο όταν είσαι ισχυρός, όταν είσαι πλούσιος… διαφορετικά δεν πρόκειται να πουν τίποτα. Ποιος νοιάζεται για το δικό σου εγώ; Νοιάζονται για το δικό τους εγώ, απρόθυμα όμως, όταν έχεις τη δύναμη να καταστρέφεις, αναγκάζονται να το αποδεχτούν.
Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν τρελός, αλλά κανείς στην Γερμανία δεν τολμούσε να το πει αυτό. Πολλοί αισθάνονταν ότι είναι τρελός, μόλις όμως ηττήθηκε και αυτοκτόνησε, πολλοί άνθρωποι άρχισαν να γράφουν ότι το είχαν πάντα αισθανθεί. Ακόμη και οι γιατροί του που δεν είχαν τολμήσει ποτέ να του το πουν τού ίδιου, εκείνοι τουλάχιστον υποτίθεται ότι έπρεπε να πουν την αλήθεια, οι γιατροί του ήταν, δεν είχαν όμως πει ότι ήταν άρρωστος, πολύ άρρωστος, και όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά.
Υπέφερε από πολλούς εφιάλτες, φοβόταν συνεχώς μήπως τον σκοτώσουν. Του είχε γίνει έμμονη η ιδέα ότι θα τον σκοτώσουν, τόσο πολύ μάλιστα ώστε δεν παντρεύτηκε ποτέ. Παντρεύτηκε μόνο όταν είχε ήδη αποφασίσει να αυτοκτονήσει, ακριβώς τρεις ώρες πριν.
Για να αποφύγει την ύπαρξη μιας γυναίκας μέσα στο ίδιο δωμάτιο, δεν παντρεύτηκε ποτέ, γιατί, ποιός ξέρει, μπορεί η γυναίκα να είναι κατάσκοπος, εχθρός, και ενώ εκείνος κοιμάται, μπορεί να τον σκοτώσει, να τον δηλητηριάσει.
Δεν εμπιστεύτηκε ποτέ ούτε καν τη γυναίκα που υποτίθεται ότι αγαπούσε. Δεν είχε φίλους, γιατί αν είσαι φιλικός προς κάποιον σημαίνει ότι τον εμπιστεύεσαι, κι εκείνος είχε πολλές αμφιβολίες. Οι πολιτικοί είναι παράφρονες, οι ιερείς είναι κι εκείνοι παράφρονες....
Η ανθρωπότητα ήταν παρανοϊκή από πάντα. Παρέμεινε πάντοτε αναποδογυρισμένη και σε σύγχυση, γιατί σε μεγάλωσαν με ψέματα. Ένα όμως καλό πράγμα συμβαίνει σήμερα: τουλάχιστον μερικοί ευφυείς νέοι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ολόκληρο το παρελθόν μας ήταν λάθος και χρειάζεται ριζική αλλαγή. Χρειαζόμαστε να αποκοπούμε από το παρελθόν μας. Θέλουμε να ξεκινήσουμε από την αρχή, μας χρειάζεται να ξεκινήσουμε από την αρχή. Ολόκληρο το παρελθόν υπήρξε πείραμα απόλυτης ματαιότητας!
Μόλις αποδεχτούμε την αλήθεια έτσι όπως είναι, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει υγιής ψυχικά. Ο άνθρωπος γεννιέται υγιής… εμείς τον τρελαίνουμε. Όταν αποδεχτούμε ότι δεν υπάρχουν έθνη και φυλές, ο άνθρωπος θα γίνει πολύ ήρεμος και ήσυχος. Όλη αυτή η συνεχής βία και επιθετικότητα θα εξαφανιστεί. Αν αποδεχτούμε το σώμα τού ανθρώπου, τη σεξουαλικότητά του, είναι τότε φυσικό να εξατμιστούν κάθε είδους ανοησίες που κηρύσσονταν στο όνομα της θρησκείας.
Το ενενήντα εννέα τοις εκατό των ψυχολογικών ασθενειών υπάρχουν εξαιτίας της σεξουαλικής καταπίεσης τού ανθρώπου. Πρέπει να απελευθερώσουμε τον άνθρωπο από το παρελθόν του. Αυτή είναι η όλη δουλειά μου εδώ: να σε βοηθήσω να απαλλαγείς από το παρελθόν.
Ότι σου έχει κάνει η κοινωνία πρέπει να απομακρυνθεί. Πρέπει να καθαρθεί η συνειδητότητά σου, να αδειάσει, έτσι ώστε να μπορέσεις να γίνεις σαν καθαρός καθρέφτης που αντανακλά την πραγματικότητα. Αν μπορείς να αντανακλάς την πραγματικότητα, γνωρίζεις τον Θεό. Ο Θεός είναι απλώς άλλο ένα όνομα για την πραγματικότητα: για εκείνο που υπάρχει. Και ο άνθρωπος είναι πραγματικά υγιής ψυχικά όταν γνωρίζει την αλήθεια.
Η αλήθεια φέρνει την απελευθέρωση,
η αλήθεια φέρνει την ψυχική υγεία.
Η αλήθεια φέρνει την ευφυΐα,
η αλήθεια φέρνει την αθωότητα.
Η αλήθεια φέρνει μακαριότητα,
η αλήθεια φέρνει γιορτασμό.
Πρέπει να αλλάξουμε ολόκληρη τη γη και να την κάνουμε μια πελώρια γιορτή` και είναι δυνατό αυτό, γιατί ο άνθρωπος φέρνει μαζί του όλα όσα χρειάζονται για να μεταμορφωθεί η γη σε παράδεισο.
Osho
