Ο ΔΡΟΜΟΣ

Αν νομίζεις ότι η ζωή σου τελειώνει με το θάνατο, όλα όσα σκέφτεσαι, αισθάνεσαι και κάνεις δεν έχουν νόημα. Τα πάντα καταλήγουν στη μη συνοχή, στην αποσύνθεση.

Αν νομίζεις ότι η ζωή σου δεν τελειώνει με το θάνατο, πρέπει να συμφωνεί αυτό που σκέφτεσαι με αυτό που νιώθεις και αυτό που κάνεις. Τα πάντα θα πρέπει να προχωρούν προς τη συνοχή, προς την ενότητα.

Αν σου είναι αδιάφορος ο πόνος και η οδύνη των άλλων, κάθε βοήθεια που ζητάς δεν θα δικαιολογείται.

Αν δεν είσαι αδιάφορος απέναντι στον πόνο και την οδύνη των άλλων θα πρέπει να συμπίπτουν όσα σκέφτεσαι με όσα νιώθεις και κάνεις για να βοηθήσεις τους άλλους.

Μάθε να φέρεσαι στους άλλους όπως θέλεις να σου φέρονται.

Μάθε να ξεπερνάς τον πόνο και την οδύνη σε σένα, στον διπλανό σου, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κοινωνία.

Μάθε να αντιστέκεσαι στη βία που υπάρχει σε σένα και έξω από σένα.

Μάθε να αναγνωρίζεις τα σημεία που είναι ιερά μέσα σου και έξω από σένα.

Mην αφήνεις να περνάει η ζωή σου χωρίς να αναρωτιέσαι "ποιος είμαι;"

Μην αφήνεις να περνάει η ζωή σου χωρίς να αναρωτιέσαι "προς τα πού κατευθύνομαι;"

Μην αφήνεις να περνάει η ζωή σου χωρίς να απαντάς ποιος είσαι.

Μην αφήνεις να περνάει η ζωή σου χωρίς να απαντάς προς τα πού κατευθύνεσαι.

Μην αφήνεις να περνάει μια μεγάλη χαρά χωρίς να ευχαριστείς ό,τι πιο εσώτερο έχεις.

Μην αφήνεις να περνάει μια μεγάλη λύπη χωρίς να διεκδικείς από ό,τι πιο εσώτερο έχεις τη χαρά που έμεινε φυλαγμένη.

Να μην φαντάζεσαι ότι είσαι μόνος στο χωριό ή την πόλη σου, πάνω στη Γη ή στους άπειρους κόσμους.

Να μην φαντάζεσαι ότι είσαι αλυσοδεμένος σε αυτό τον τόπο και σε αυτόν τον χρόνο.

Nα μην φαντάζεσαι ότι με το θάνατό σου διαιωνίζεται η μοναξιά.

Tο μήνυμα του Σίλο (κατά κόσμον Mario Luis Rodríguez Cobos)

Όταν έρχεται, εμείς δεν είμαστε εκεί να το συλλάβουμε. Έρχεται μόνον όταν εμείς χαθούμε. Όπως και αν το ονομάσουμε- Αλήθεια, η Θεό ή Φώτιση- σε τέτοιες στιγμές κενού, αυτό απλά έρχεται. Όποιος και αν το δέχτηκε ένοιωσε ότι είναι η Χάρη του Θεού. Ο λόγος που το λέει αυτό, είναι επειδή δεν προήλθε από δικές του προσπάθειες. Πως μπορούμε να ψάξουμε για ένα Θεό του οποίου δεν γνωρίζουμε το όνομα και την διεύθυνση, τον οποίο δεν μπορούμε ν' αναγνωρίσουμε, γιατί δεν είναι ως τα τώρα γνωστός; Αν το γνωρίζουμε και το αναγνωρίσουμε, τότε δεν υπάρχει ανάγκη αναζήτησης. Αν όμως κατά την αναζήτηση το "Εγώ" διαλυθεί, τότε αυτός θα βρει εμένα. Με γνωρίζει αρκετά καλά Ίσως να με έχει ήδη βρει ακόμα και τώρα. Είμαι όμως ένας άνθρωπος που τρέχω κι όλο τρέχω κι ακόμη δεν κουράστηκα. Ακόμη και τώρα δεν είμαι κουρασμένος. Αυτός όμως θα περιμένει μέχρι να σωριαστώ τελείως εξαντλημένος. Και κει που θα πέσω, θα είναι η Αγκαλιά του.

Osho

ΟΡΕΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ

Artist: Alberto Pancorbo

Δεν θυμάμαι ποιος πρώτος φίλησε ποιον,

ποιος πρώτος άγγιξε ποιον, ποιος τι σε ποιον.

Το μόνο που θυμάμαι από κείνη την ορεσίβια νύχτα –

τα πρόβατα έβοσκαν έξω ελεύθερα,

η πανσέληνος άχνιζε στον ουρανό –

ήταν ότι εσύ παρέσυρες εμένα κι εγώ εσένα.

Και ξαφνικά βρεθήκαμε σ’ ένα μικρό δωμάτιο

στο μεγάλο σπίτι με το φως να λούζει τα πάντα

και τα πόδια σου ήταν ανοιχτά∙ όπως και τα δικά μου.

Και μετά αυτή η περιδίνηση, ο στροβιλισμός.

Είναι δύσκολο να τον συλλάβεις∙

Είναι δύσκολο να θυμηθείς τι ήταν τι – 

ποιος ήταν ποιος όταν ο άνεμος έμπαινε από παντού.

JACKIE KAY (Μτφρ: Χάρης Βλαβιανός)

Αντί για σένα κάποιον άλλον προτίμησαν στην συνεστίαση ή στην προσφώνηση ή στην πρόσληψη συμβούλου; Εάν αυτά είναι αγαθά, πρέπει να χαίρεσαι, επειδή αυτά έτυχαν σ’ εκείνον. Εάν είναι κακά, μην δυσφορείς, αφού δεν έτυχαν σ’ εσένα. Να θυμάσαι ότι δεν δύνασαι να έχεις ίσες αξιώσεις, όταν δεν κάνεις τα ίδια μ’ εκείνους που προσδοκούν να επιτύχουν όσα δεν εξαρτώνται από εμάς. Πώς δύναται να έχει ίσες απολαβές όποιος δεν συχνάζει, με όποιον συχνάζει στην εξώθυρα κάποιου; Όποιος δεν τον συνοδεύει, με όποιον τον συνοδεύει; Όποιος δεν τον επαινεί, με όποιον τον επαινεί; Θα είσαι λοιπόν άδικος και άπληστος, εάν επιθυμήσεις να λάβεις αυτά δωρεάν, χωρίς να παράσχεις εκείνα, με τα οποία αυτά αγοράζονται. Αλλά πόσο πωλούνται οι θρίδακες (λάχανα) ; Έναν οβολό, αν τύχει. Αν λοιπόν, κάποιος δώσει τον οβολό και πάρει θρίδακες, ενώ εσύ δεν τον δώσεις και δεν πάρεις, μην θεωρήσεις ότι έχεις λιγότερα από εκείνον που τους πήρε. Όπως εκείνος έχει θρίδακες, έτσι και εσύ έχεις τον οβολό, τον οποίο δεν έδωσες. Κατά τον ίδιο τρόπο και στ’ ακόλουθα. Δεν προσκλήθηκες στην συνεστίαση κάποιου; Αυτό συνέβη επειδή δεν έδωσες το αντίτιμο του δείπνου σ’ αυτόν που προσκαλεί. Πουλά το δείπνο για έναν έπαινο ή για μια υπηρεσία. Εάν σ’ ενδιαφέρει, δώσε του το αντίτιμο για το οποίο πωλείται. Αν όμως, και εκείνα θέλεις να μην δώσεις, και τούτα να λάβεις, είσαι άπληστος και αβέλτερος. Τίποτε λοιπόν δεν έχεις αντί για το δείπνο; Και βέβαια έχεις: το ότι δεν επαίνεσες εκείνον που δεν ήθελες και το ότι δεν εμποδίστηκες από τους δούλους που έχει στην είσοδό του.

Επίκτητος

Υπάρχει Θεός;

Artist: Spartaco Lombardo

Μια φορά, επισκέφθηκε τον Βούδα ένας άνθρωπος και αγγίζοντας τις πατούσες του, ρώτησε αν υπάρχει Θεός; Καίρια ερώτηση!

Ο Βούδας τον κοίταξε με προσοχή και είπε:

- Όταν ήμουν νέος, αγαπούσα πάρα πολύ τα άλογα, γνώριζα ότι υπάρχουν τέσσερα είδη αλόγων.
Το πρώτο είδος: τα πιο ανόητα και πεισματάρικα, όσο και να τα χτυπάς, δε θα υπακούσουν. Τέτοιοι είναι και πολλοί άνθρωποι.
Το δεύτερο: τ' άλογα υπακούνε, αλλά ύστερα από το χτύπημα. Και τέτοιοι άνθρωποι είναι πολλοί. Υπάρχει και το τρίτο είδος: είναι άλογα τα οποία δε χρειάζεται να τα μαστιγώσεις, απλά δείχνεις το μαστίγιο και αυτό αρκεί.
Υπάρχει ακόμα και τέταρτο είδος: πολύ σπάνιο. Γι' αυτά τα άλογα αρκεί η σκιά του μαστιγίου.

Μιλώντας με αυτόν τον άνθρωπο ο Βούδας τον κοιτούσε στο πρόσωπο. Μετά έκλεισε τα μάτια του και σιώπησε. Και ο επισκέπτης έκλεισε τα μάτια του και καθόταν σιωπηλός. Την συζήτηση παρακολουθούσε ο Ανάντα ο οποίος με αμηχανία σκεφτόταν "Παράξενο! Ο άνθρωπος ρωτάει για τον Θεό, αλλά ο Δάσκαλος μιλάει για άλογα". Σκεφτόμενος ο Ανάντα έβλεπε και τους δυο άνδρες να κάθονται μέσα σε μια σπάνια σιγή. Κυριαρχούσε μια μεγάλη Σιωπή! Σε λίγο ο Βούδας άνοιξε τα μάτια του, ενώ ο άνθρωπος συνέχιζε να κάθεται με γαληνεμένο πρόσωπο. Ύστερα από μια ώρα ο άνθρωπος άνοιξε τα μάτια του, άγγιξε τις πατούσες του Βούδα, τον ευχαρίστησε, βαθιά υποκλίθηκε και έφυγε.

Ό Ανάντα πλησίασε τον Βούδα και ρώτησε:

- Είναι ακατανόητο για μένα. Εκείνος ρώτησε για τον Θεό, αλλά εσύ του μίλησες για τα άλογα. Είδα πως αυτός ο άνθρωπος βυθίστηκε μαζί σου στη σιωπή. Σαν να έζησε μαζί σου πολλά χρόνια. Ακόμη κι εγώ ποτέ δε γνώρισα τέτοια σιωπή! Τι είδους συνεννόηση ήταν αυτή η ενότητα! Γιατί αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο ευγνώμων;

Ο Βούδας απάντησε:

- Δεν μιλούσα για άλογα. Μιλούσα για τον Θεό, αλλά για τον Θεό οι άνθρωποι δεν πρέπει να μιλάνε ευθέως και με λόγια. Όταν είδα το άλογό του, κατάλαβα ότι τέτοιο άλογο μπορεί να έχει μόνο ένας αληθινός γνώστης, γι' αυτό μιλούσα για άλογα. Ήταν η γλώσσα που ήξερε πολύ καλά. Είναι άνθρωπος που αρκούσε να δει τη σκιά του μαστιγίου. Και όταν εγώ έκλεισα τα μάτια μου εκείνος κατάλαβε ότι για τον Θεό δεν πρέπει να μιλάς, πρέπει να σιωπάς. Και μόνο μέσα από τη Σιωπή γνωρίζεις τον Θεό. Είναι υπερβατική εμπειρία και βρίσκεται πέρα από τα όρια του νου!!!