Ομιλία του Κρισναμουρτι για τη Διάλυση του Τάγματος του Αστέρος

Πρόκειται να συζητήσουμε αυτό το πρωί τη διάλυση του Τάγματος του Αστέρος. Πολλοί άνθρωποι θα χαρούν, κι άλλοι αντιθέτως θα λυπηθούν. Δεν είναι ένα θέμα που δίνει χάρα μήτε λύπη, και η διάλυση αυτή είναι κάτι το αναπόφευκτο, όπως πρόκειται να εξηγήσω. «Μπορεί να θυμάστε την ιστορία του πως ο διάβολος κι ο φίλος του περπατούσαν στο δρόμο, όταν είδαν μπροστά τους έναν άνδρα που έσκυψε κάτω και σήκωσε κάτι από το έδαφος, το κοίταξε, και το έβαλε στη τσέπη του. Ο φίλος είπε στον διάβολο, «Τι σήκωσε ο άνδρας από το έδαφος;» «Σήκωσε ένα κομμάτι Αλήθειας» είπε ο διάβολος. «Αυτό είναι πολύ κακό για σένα, τότε», είπε ο φίλος του. «Α, καθόλου» απήντησε ο διάβολος, «Θα τον αφήσω να την οργανώσει».

Υποστηρίζω ότι η Αλήθεια είναι μία χώρα δίχως μονοπάτι, και δεν μπορείτε να την προσεγγίσετε με κανένα μονοπάτι, με καμία θρησκεία, με καμία αίρεση. Αυτή είναι η άποψή μου, κι εμμένω απόλυτα σε αυτήν κι απόλυτα. Η Αλήθεια, καθώς είναι απεριόριστη, απόλυτη, απροσέγγιστη από οποιοδήποτε μονοπάτι, δεν μπορεί να οργανωθεί : μήτε μπορεί κάποια οργάνωση να διαμορφωθεί για να καθοδηγήσει ή να εξαναγκάσει τους ανθρώπους να ακολουθήσουν κάποιο ιδιαίτερο μονοπάτι. Εάν καταλάβετε πρώτα αυτό, τότε θα δείτε πόσο αδύνατον είναι να οργανώσετε μία πίστη. Μία πίστη είναι καθαρά ατομικό θέμα, και δεν μπορείτε και δεν πρέπει να την οργανώσετε. Εάν το κάνετε, γίνεται νεκρή, κρυσταλλωμένη : γίνεται ένα δόγμα, μία αίρεση, μία θρησκεία, για να επιβληθεί στους άλλους. Αυτό είναι που ο καθένας σε όλον τον κόσμο προσπαθεί να κάνει. Η Αλήθεια είναι περιορισμένη γίνεται ένα παιχνίδι για εκείνους που είναι αδύναμοι, για εκείνους που είναι στιγμιαία μόνον δυσαρεστημένοι. Η Αλήθεια δεν μπορεί να κατέβει, αντιθέτως το άτομο πρέπει να κάνει την προσπάθεια να αναρριχηθεί σε αυτή. Δεν μπορείτε να φέρετε την κορυφή του βουνού στην κοιλάδα. Για να επιτύχετε την κορυφή του βουνού πρέπει να περάσετε μέσα από την κοιλαδα, να σκαρφαλώσετε στα απόκρημνα, δίχως φόβο για τον κίνδυνο του γκρεμού.

Συνεπώς αυτός είναι ο πρώτος λόγος, η δική μου άποψη, γιατί το Τάγμα του Αστέρος θα πρέπει να διαλυθεί. Παρόλα αυτά, προφανώς θα δημιουργήσετε άλλα Τάγματα, θα συνεχίσετε να ανήκετε σε άλλες οργανώσεις αναζητώντας την Αλήθεια. Δεν θέλω να ανήκω σε καμία οργάνωση πνευματικού είδους, παρακαλώ καταλάβετέ το αυτό. Θα έκανα χρήση μιας οργάνωσης που θα με πήγαινε στο Λονδίνο, για παράδειγμα. Αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό είδος οργάνωσης, απλά μηχανική, όπως το ταχυδρομείο ή το τηλεγράφημα. Θα χρησιμοποιούσα ένα αυτοκίνητο ή ένα ατμόπλοιο για να ταξιδέψω, αυτά είναι μόνον φυσικοί μηχανισμοί που δεν έχουν να κάνουν καθόλου με την πνευματικότητα. Και πάλι, υποστηρίζω ότι καμία οργάνωση δεν μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην πνευματικότητα.

Εάν μία οργάνωση δημιουργείται γι’αυτόν το σκοπό, γίνεται ένα δεκανίκι, μία αδυναμία, ένας δεσμός και σακατεύει το άτομο, και το εμποδίζει να αναπτυχθεί, από το να εδραιώσει την μοναδικότητά του που βρίσκεται στην ανακάλυψη του εαυτού της απόλυτης, άνευ όρων Αλήθειας. Επομένως αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο αποφάσισα, καθώς συνέβη να είμαι ο Επικεφαλής του Τάγματος, να το διαλύσω. Κανείς δεν με έπεισε γι’αυτή μου την απόφαση. «Δεν πρόκειται για κανένα θαυμάσιο κατόρθωμα, που δεν θέλω οπαδούς, και το εννοώ. Τη στιγμή που ακολουθείτε κάποιον παύετε να ακολουθείτε την Αληθεια. Δεν με απασχολεί εάν προσέχετε αυτά που λέω ή όχι. Θέλω να κάνω ένα συγκεκριμένο πράγμα στον κόσμο και θα το κάνω με ακλόνητη συγκέντρωση. Απασχολώ τον εαυτό μου μόνο με ένα ουσιαστικό πράγμα : να απελευθερώσω τον άνθρωπο. Επιθυμώ να τον ελευθερώσω από κάθε κλουβί, από κάθε φόβο, κι όχι να βρω θρησκείες, καινούριες αιρέσεις, μήτε να εδραιώσω καινούριες θεωρίες και νέες φιλοσοφίες. Τότε φυσικά θα με ρωτήσετε γιατί γυρνάω τον κόσμο, μιλώντας συνεχώς. Θα σας πω για ποιο λόγο το κάνω αυτό : όχι επειδή επιθυμώ μία συνέχεια, όχι επειδή επιθυμώ μία ιδιαίτερη ομάδα από εκλεκτούς μαθητές. (Πόσο οι άνθρωποι αγαπούν να είναι διαφορετικοί από τους συνανθρώπους τους, όσο γελοίες, τρελές κι ασήμαντες μπορεί να είναι οι διακρίσεις τους! Δε θέλω να ενθαρρύνω αυτόν τον παραλογισμό). Δεν έχω κανέναν μαθητή, κανέναν απόστολο, στη γη ή στο βασίλειο της πνευματικότητας. «Μήτε πρόκειται για το δέλεαρ των χρημάτων, μήτε η επιθυμία να ζήσω μία άνετη ζωή, που με έλκει. Εάν ήθελα μία άνετη ζωή, δεν θα ερχόμουν να ζήσω σε μία κατασκήνωση ή σε μία υγρή χώρα! Μιλώ ειλικρινά διότι θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό μια για πάντα. Δε θέλω αυτές τις παιδιάστικες συζητήσεις χρόνο με το χρόνο.

Ένα ρεπόρτερ εφημερίδας, που μου πήρε συνέντευξη, την θεώρησε θαυμάσια πράξη να διαλύσω μία οργάνωση στην οποία υπήρχαν χιλιάδες και χιλιάδες μέλη. Γι’αυτόν ήταν μία μεγάλη πράξη, διότι, είπε: «Τι θα κάνεις μετά, πως θα ζήσεις; Δεν θα έχεις κανέναν οπαδό, οι άνθρωποι δεν θα σε ακούν πια». Εάν υπάρχουν μόνον πέντε άνθρωποι που θα ακούσουν, που θα ζήσουν, που έχουν τα πρόσωπα τους στραμμένα προς την αιωνιότητα, θα είναι αρκετό. Ποια η χρήση του να υπάρχουν χιλιάδες που δεν καταλαβαίνουν, που είναι πλήρως βαλσαμωμένοι στην προκατάληψη, που δεν θέλουν το καινούριο, αλλά θα μεταφράζουν το καινούριο για να ταιριάζει με το δικό τους στείρο, στάσιμο εαυτό; Εάν μιλώ έντονα, παρακαλώ μη με παρανοήσετε, δεν είναι μέσα από την έλλειψη συμπόνιας. Εάν πάτε σε έναν χειρουργό για ένα χειρουργείο, δεν είναι ευγενικό εκ μέρους του να σας χειρουργήσει ακόμη κι αν σας προκαλέσει πόνο; Επομένως, παρόμοια, εάν μιλώ ευθέως, δεν είναι από έλλειψη πραγματικής στοργής- αντιθέτως.

Όπως έχω πει, έχω μόνον ένα σκοπό : να κάνω τον άνθρωπο ελεύθερο, να τον ωθήσω προς την ελευθερία, να τον βοηθήσω να αποσπαστεί από κάθε περιορισμό, διότι αυτό από μόνο του θα του δώσει αιώνια χαρά, θα του δώσει την απόλυτη πραγμάτωση του εαυτού. Επειδή είμαι ελεύθερος, απεριόριστος, ολόκληρος – όχι το μέρος, όχι το σχετικό, αλλά ολόκληρη η Αλήθεια που είναι αιώνια – επιθυμώ εκείνους, που αναζητούν να με καταλάβουν να είναι ελεύθεροι : όχι να με ακολουθήσουν, όχι να φτιάξουν απ’εμένα ένα κλουβί που θα γίνει μία θρησκεία, μία αίρεση. Αντιθέτως, θα πρέπει να ελευθερωθούν από κάθε φόβο- από το φόβο της θρησκείας, από το φόβο της σωτηρίας, από το φόβο της πνευματικότητας, από το φόβο της αγάπης, από το φόβο του θανάτου, από το φόβο της ίδιας της ζωής. Όπως ένας καλλιτέχνης ζωγραφίζει έναν πίνακα διότι παίρνει χαρά απ’αυτόν τον πίνακα, διότι είναι η αυτοέκφρασή του, η δόξα του, η ευεξία του, έτσι κι εγώ κάνω αυτό κι όχι επειδή θέλω κάτι από κάποιον.

«Είστε συνηθισμένοι στην αυθεντία, ή στην ατμόσφαιρα της αυθεντίας, πράγμα που νομίζετε ότι θα σας οδηγήσει στην πνευματικότητα. Νομίζετε κι ελπίζετε ότι κάποιος μπορεί, με τις εκπληκτικές δυνάμεις του-ένα θαύμα- να σας μεταφέρει σε αυτό το βασίλειο της αιώνιας ελευθερίας που είναι Χαρά. Η όλη σας άποψη για τη ζωή βασίζεται σε αυτήν την αυθεντία.

Με ακούτε επί τρία χρόνια τώρα, δίχως να λαμβάνει θέση καμία αλλαγή εκτός από λίγους. Τώρα αναλύστε αυτό που λέω, γίνετε κριτικοί, έτσι ώστε να καταλάβετε πλήρως, ουσιαστικά. Όταν ψάχνετε μία αυθεντία να σας οδηγήσει στην πνευματικότητα, αυτόματα δεσμεύεστε να χτίσετε μία οργάνωση γύρω απ’αυτήν την αυθεντία. Από την ίδια την δημιουργία αυτής της οργάνωσης, που νομίζετε ότι θα βοηθήσει αυτήν την αυθεντία να σας οδηγήσει στην πνευματικότητα, διατηρήστε σε ένα κλουβί.

Εάν μιλώ ειλικρινά, παρακαλώ θυμηθείτε ότι το κάνω, όχι από τραχύτητα, όχι από ωμότητα, όχι από ενθουσιασμό για τον σκοπό μου, αλλά επειδή θέλω να καταλάβετε αυτό που λέω. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είστε εδώ, και θα ήταν χάσιμο χρόνου εάν δεν εξηγούσα ξεκάθαρα, αποφασιστικά, την απόψή μου. «Ετοιμάζεστε γι’αυτό το γεγονός επί δεκαοχτώ χρόνια , για το Ερχομό του Παγκόσμιου Διδασκάλου. Επί δεκαοχτώ χρόνια έχετε οργανώσει, έχετε ψάξει για κάποιον που θα δώσει μία καινούρια απόλαυση στις καρδιές και στο νου σας, που θα μεταλλάξει ολόκληρη τη ζωή σας, που θα σας δώσει μία καινούρια κατανόηση : για κάποιον που θα σας ανυψώσει σε ένα καινούριο επίπεδο ζωής, που θα σας δώσει μία καινούρια ενθάρρυνση, που θα σας απελευθερώσει – και τώρα δείτε τι συμβαίνει ! Σκεφτείτε, συζητήστε λογικά με τους εαυτούς σας, κι ανακαλύψτε με ποιόν τρόπο αυτή η πίστη σας έκανε διαφορετικούς- όχι με την επιφανειακή διαφορά του να φοράτε μία κονκάρδα (σήμα) που είναι ασήμαντο, παράλογο. Με ποιο τρόπο αυτή η πίστη απομάκρυνε όλα τα επουσιώδη πράγματα της ζωής ; Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κρίνετε : με ποιον τρόπο είστε ελεύθεροι, καλύτεροι, πιο επικίνδυνοι σε κάθε Κοινωνία που βασίζεται στο ψεύτικο και στο επουσιώδες; Με ποιόν τρόπο τα μέλη αυτής της οργάνωσης του Αστέρος έγιναν διαφορετικά; «Όπως είπα, προετοιμάζεστε για μένα εδώ και δεκαοχτώ χρόνια. Δεν με ενδιαφέρει αν πιστεύετε ότι είμαι ή όχι ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος. Αυτό έχει πολύ μικρή σημασία. Από τη στιγμή που ανήκετε στην οργάνωση του Τάγματος του Αστέρος, έχετε δώσει τη συμπαράστασή σας, την ενέργειά σας, αναγνωρίζοντας ότι ο Κρισναμούρτι είναι ο Παγκόσμιος –Διδάσκαλος – μερικώς ή εξ’ολοκλήρου : εξ’ολοκλήρου για εκείνους που πραγματικά αναζητούν, μόνον μερικώς για εκείνους που ικανοποιούνται με τις δικές τους μισές αλήθειες.

Επί δεκαοχτώ χρόνια προετοιμάζεστε, και κοιτάξτε πόσες δυσκολίες υπάρχουν στον τρόπο κατανόησή σας, πόσες πολλές περιπλοκές, πόσα πολλά ασήμαντα πράγματα. Οι προκαταλήψεις σας, οι φόβοι σας, οι αυθεντίες σας, οι εκκλησίες καινούριες και παλιές – όλα αυτά, υποστηρίζω ότι είναι ένα εμπόδιο στην κατανόηση. Δεν μπορώ να γίνω πιο ξεκάθαρος απ’αυτό. Δεν θέλω να συμφωνήσετε με μένα, δεν θέλω να με ακολουθήσετε, θέλω να καταλάβετε αυτό που λέω «Αυτή η κατανόηση είναι απαραίτητη διότι η πίστη σας δεν σας έχει μεταμορφώσει αλλά σας έχει μόνον μπερδέψει, κι επειδή δεν επιθυμείτε να αντιμετωπίσετε τα πράγματα όπως είναι. Θέλετε να έχετε τους δικούς σας θεούς- καινούριους θεούς αντί των παλιών, καινούριες θρησκείες αντί των παλιών, νέες μορφές αντί των παλιών- όλα εξίσου δίχως αξία, όλα εμπόδια, όλα περιορισμοί, όλα δεκανίκια. Αντί των παλιών πνευματικών διακρίσεων έχετε καινούριες πνευματικές διακρίσεις, σε αντικατάσταση της παλιάς λατρείας έχετε καινούριες λατρείες. Όλοι σας εξαρτάστε από κάποιον άλλον για την πνευματικότητά σας, για την ευτυχία σας εξαρτάστε από κάποιον άλλον, για την φώτισή σας από κάποιον άλλον: κι αν και προετοιμάζεστε για μένα επί δεκαοχτώ χρόνια, όταν λέω ότι όλα αυτά είναι ανώφελα, όταν λέω ότι πρέπει να τα βάλετε στην άκρη και να κοιτάξετε μέσα σας για τη φώτιση, για τη δόξα, για την κάθαρση, και για το αδιάφθορο του εαυτού, ούτε ένας απ’εσάς δεν επιθυμεί να το κάνει. Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι, αλλά είναι πάρα πολύ λίγοι. Άρα γιατί να υπάρχει μία οργάνωση;

Γιατί να υπάρχουν ψεύτικοι, υποκριτικοί άνθρωποι να ακολουθούν εμένα, την προσωποίηση της Αλήθειας; Παρακαλώ να θυμάστε ότι δε λέω κάτι σκληρό ή αγενές, αλλά έχουμε φτάσει σε μία κατάσταση όπου πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα όπως είναι. Είπα τον προηγούμενο χρόνο ότι δεν θα συμβιβαστώ. Πολύ λίγοι με άκουσαν τότε. Φέτος το έκανα απολύτως ξεκάθαρο. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες μέλη του Τάγματος σε όλον τον κόσμο προετοιμάζονταν για μένα επί δεκαοχτώ χρόνια, κι ακόμη και τώρα δεν επιθυμούν να ακούσουν απόλυτα, ολοκληρωτικά, αυτό που λέω.

Όπως είπα πριν, ο σκοπός μου είναι να κάνω τους ανθρώπους απόλυτα ελεύθερους, διότι υποστηρίζω ότι η μόνη πνευματικότητα είναι το αδιάφθορο του εαυτού που είναι αιώνιο, είναι η αρμονία ανάμεσα στην λογική και την αγάπη. Αυτή είναι η απόλυτη, απεριόριστη Αλήθεια που είναι η ίδια η Ζωή. Θελώ εντούτοις να απελευθερώσω τον άνθρωπο, να χαρεί όπως το πουλί στον καθαρό ουρανό, απαλλαγμένος, ανεξάρτητος, εκστατικός σε αυτήν την ελευθερία. Κι εγώ, για τον οποίο προετοιμάζεστε επί δεκαοχτώ χρόνια, λέω τώρα ότι πρέπει να απελευθερωθείτε απ’όλα αυτά τα πράγματα, να απελευθερωθείτε από τις περιπλοκότητες, απ’όλα τα μπερδέματα σας. Γι’αυτό χρειάζεται να μην έχετε μία οργάνωση που να βασίζεται στην πνευματική πίστη. Γιατί να υπάρχει μία οργάνωση για πέντε ή δέκα άτομα στον κόσμο που καταλαβαίνουν, που προσπαθούν, που έχουν παραμερίσει όλα τα ασήμαντα πράγματα; Και για τους αδύναμους ανθρώπους, δεν μπορεί να υπάρχει καμία οργάνωση για να τους βοηθήσει να βρουν την Αλήθεια, διότι η Αλήθεια είναι μέσα στον καθένα: δεν είναι μακριά, δεν είναι κοντά: είναι αιώνια εκεί.

Οι οργανώσεις δεν μπορούν να σας απελευθερώσουν. Κανένας άνθρωπος έξω δεν μπορεί να σας απελευθερώσει : μήτε η οργανωμένη λατρεία, μήτε η θυσία του εαυτού σας για κάποια αιτία, μπορεί να σας απελευθερώσει : μήτε το να μπείτε σε μία οργάνωση, και ν’αρχίσετε τις εργασίες θα σας κάνει ελεύθερους. Χρησιμοποείτε μία γραφομηχανή για να γράφετε γράμματα, αλλά δεν την βάζετε σε έναν βωμό να την λατρέψετε. Αλλά αυτό είναι που κάνετε όταν οι οργανώσεις γίνονται το κυρίαρχο ενδιαφέρον σας. Πόσα μέλη υπάρχουν σ’ατυτήν; Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που ρωτήθηκε απ’όλους δημοσιογράφους εφημερίδων. «Πόσους οπαδούς έχετε; Από τον αριθμό τους θα κρίνουμε εάν αυτό που λέτε είναι αλήθεια ή ψέμα». Δεν ξέρω πόσοι υπάρχουν. Δεν με απασχολεί αυτό. Όπως είπα, εάν υπήρχε έστω κι ένας άνθρωπος που είχε απελευθερωθεί, αυτό θα ήταν αρκετό.

Πάλι, έχετε την ιδέα ότι μόνον κάποιοι άνθρωποι κρατούν το κλειδί για το Βασίλειο της Πληρότητος. Κανείς δεν το κρατά. Κανείς δεν έχει την εξουσία να κρατά αυτό το κλειδί. Αυτό το κλειδί είναι ο ίδιος σας ο εαυτός, και στην ανάπτυξη, και στην κάθαρση και στο αδιάφθορο του εαυτού είναι το Βασίλειο της Αιωνιότητας.

Συνεπώς θα δείτε πόσο παράλογη είναι η όλη δομή που’χετε χτίσει, ψάχνοντας για εξωτερική βοήθεια, με το να εξαρτάστε από τους άλλους για την άνεσή σας, για την ευτυχία σας, για την δύναμή σας. Αυτά μπορούν να βρεθούν μόνον μέσα σας.

Έχετε συνηθίσει να σας λένε πόσο μακριά έχετε προχωρήσει, ποια είναι η πνευματική σας κατάσταση. Πόσο παιδιάστικο! Ποιος μπορεί να σας πει καλύτερα από τον εαυτό σας για το εάν είστε όμορφος ή άσχημος μέσα σας; Ποιος άλλος εκτός από τον εαυτό σας μπορεί να πει εάν είστε αδιάφθορος; Δεν είστε σοβαροί σε αυτά τα πράγματα.

Αλλά εκείνοι που πράγματι επιθυμούν να καταλάβουν, που ψάχνουν να βρουν εκείνο που είναι αιώνιο, δίχως αρχή και δίχως ένα τέλος, θα περπατήσουν μαζί με μεγαλύτερη ένταση, θα είναι επίκινδυνοι σε οτιδήποτε είναι επουσιώδες, στους μύθους, στις σκιές. Και θα συγκεντρωθούν, θα γίνουν η φλόγα, επειδή καταλαβαίνουν. Τέτοιο σώμα πρέπει να δημιουργήσουμε, κι αυτός είναι ο σκοπό μου. Εξαιτίας αυτής της πραγματικής κατανόησης θα υπάρξει αληθινή φιλία. Εξαιτίας αυτής της αληθινής φιλίας – που φαίνεται να μη γνωρίζετε- θα υπάρξει πραγματική συνεργασία από την πλευρά του καθενός. Κι αυτό όχι εξαιτίας της εξουσίας, όχι εξαιτίας της σωτηρίας, όχι εξαιτίας της θυσίας για έναν λόγο, αλλά επειδή πράγματι κατανοείτε, και γι’αυτό το λόγο είστε ικανοί να ζείτε στο αιώνιο. Αυτό είναι μεγαλύτερο πράγμα από κάθε ευχαρίστηση, από κάθε θυσία.

Συνεπώς αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους για τους οποίους, μετά από προσεκτική μελέτη δύο ετών, πήρα αυτήν την απόφαση. Δεν πρόκειται για στιγμιαία παρόρμηση. Δεν έχω πειστεί γι αυτό από κανέναν. Δεν πείθομαι σε τέτοια πράγματα. Επί δύο χρόνια το σκέφτομαι, αργά, προσεκτικά, υπομονετικά, και τώρα αποφάσισα να διασκορπίσω το Τάγμα, καθώς τυγχάνει να είμαι ο Επικεφαλής. Μπορεί να σχηματίσετε άλλες οργανώσεις και να περιμένετε κάποιον άλλον. Δεν με αφορά αυτό, μήτε το να δημιουργήσετε καινούρια κλουβιά, καινούρια διακόσμηση για εκείνα τα κελιά/κλουβιά. Η μόνη μου έγνοια είναι να θέσω τον άνθρωπο απόλυτα, απεριόριστα (άνευ όρων) ελεύθερο».

Jiddu Krishnamurti